DAPHNE – Simone van den Berg

Snel als een hinde is Daphne
als ze jaagt door ondoordringbare wouden
Mooi is ze, met ogen die stralen als zonlicht
en haren als glinsterend koper
haar wangen blozend als de dageraad
Haar hand die trefzeker de pijlen richt
mist geen enkele prooi

Met haar schoonheid ontsteekt ze vuur
in de harten van goden, die haar proberen te lokken
in hun netten van loze beloften als:
hemelse vreugden, aardse geneugten
eeuwige liefde en goddelijk kroost
Maar ze is doof voor hun smeken en minnegezang
Voor haar geen leven langs begaanbare paden
haar vrijheid is alles wat ze verlangt

Ach Daphne,
het bittere lot verdroeg niet jouw gelukzalig bestaan
en liet je onschuld door Amor belagen
zodat je moest vluchten in een nieuwe gedaante
om zo als jezelf niet verloren te gaan

Je snelle gang werd tot stilstand gebracht
je vederlichte voeten in  aarde geklonken
je schoonheid verdween achter muren van bast
Je leek voorgoed in duister verzonken

Toch, elke lente als nieuw leven begint
en heel de natuur zich laat horen
ruist de wind door jouw takken, zingen jonge vogels jouw naam
Dan word je opnieuw geboren

Geïnspireerd door de mythe van de nimf Daphne, die verandert in een laurierboom om te ontkomen aan de god Apollo (te lezen in de Metamorfosen van Ovidius).

Lente – Oeke Kruythof

Vanuit mijn raam
kijk ik
op een boom
een gewone boom
een kastanjeboom

vanuit mijn raam
kijk ik
op de lente

de knoppen zitten alle op hun plaats
ze lijken op de regisseur te wachten
die het sein zal geven
tot ontknoping
van hun intrigerend binnenleven

vanuit mijn raam
kijk ik
met verwondering
naar deze nu niet meer gewone boom
de kastanjeboom
en stil vraag ik mij af
is iets wel ooit gewoon