Categoriearchief: Nieuwsberichten

Nieuwsberichten rondom de vereniging en de leden.

Poëzieweek-Podium (7)

Fortbewoners                        Cora de Vos

In de winter herbergt het fort
stille soldaten die ongestoord
ondersteboven hangen

ze zijn er wel maar niet te vangen
(zoals je vrede pas najaagt
als het oorlog is)

in de zomer zwermen ze in colonne
hun kleine lijven hongeren
naar muggen en de zon

tijdens de avondvlucht schrijven
ze met kwetsbare vleugels
V-tekens in de lucht.

Fort De Bilt (Foto Leo Mesman)

Getuigen – Leo Mesman

Ze staan op talloze plekken in en om onze stad,
als stille getuigen van de laatste wereldoorlog,
vaak verscholen onder  een laag mos
of ondoordringbaar struikgewas.

Ze mogen van gewapend beton zijn,
jarenlang in staat de vrede te trotseren,
het kost de bunkers nog steeds moeite
het daglicht te verdragen.

Wilde bloemen langs de weg (Foto Leo Mesman)

On-kruid? – Leo Mesman

Men zegt wel eens dat onkruid niet vergaat.
De vraag is echter of onkruid wel bestaat.

Ooit waren alle planten gelijkwaardig
Zonder naam en statusonderscheid,
Tot de mens ze ging selecteren
Op schoonheid dan wel eetbaarheid.

Zo kwam er een rangorde tot stand
Tussen een gewone en een wilde plant;
En onderaan de soorten die voortaan
Als onkruid zouden voortbestaan.

Zoveel planten die dat stigma kregen,
Omdat ze voor de mens op ongelegen
Plekken leven, tussen zijn beschermelingen,
Als ongewenste vreemdelingen.

Onkruid zal inderdaad niet vergaan.
Het heeft immers nooit bestaan.

Poëzieweek-Podium (6)

Juni (2015)– Anneke van Schaik

Loom strekt de dag zich uit
zonnebloemen hagedissen
de stadse mens op het balkon
warempel het water in de fonteinen
alles rekt zich alles strekt zich
naar de zoele zomerzon

Foto Bertje van Delden

Kamsalamander – Bertje van Delden

Het kanten lint
slingert zich een weg
om neer te wolken
rondom het  kwakend water.

Een reiger rekt zijn nek
net boven het witte scherm
en vreet onverschrokken 
een gat in de zomer.

Een kraai krast in zijn spiegelbeeld
donkerblauwe rimpelingen.
De buizerd opgejaagd opent
van schrik zijn klauw
waaruit muis geruisloos valt
in dichte witte sluier.

Maar waar in drassig nat
van modderpoel bij Het Waliën
schuilt de aanstaande bruid,
die moest gedijen in deze biotoop
voor de oranjekoning
van het rijk van amfibieën?

Foto Bertje van Delden
Keramist op reis – Angela Raanhuis

Met haar handen vaardig in de klei
reizen hart en hoofd naar ver
naar waar de zon zo brandt op het
uitgestrekte, dordroge land

Ze ziet weer de eindeloze plantages
het gezwoeg, gehak van zoveel man
en vrouw, kleine gestalten, klamme lijven
verdwijnend onder breedgerande hoeden
al kappend leggen zij de bonkige harten bloot
agavekernen, een half mens hoog

Ze weet van de ovens in de aarde
waar de stronken garen, zich vullen met
aroma’s van rook en grond, waarna daar
traag het geurend gisten al begint

Ze kent de oeroude stenen molens
bewogen door ezel of paard
waar de harten worden vermalen
tot bruisende pulp voor de Mezcal*

De essentie haalt ze van ver naar hier
en onder haar handen bindt dit aan klei
ze bouwt, construeert van dag tot week
herschept de kern tot in de ziel
slaat er de warmte op van daar

agaven, als vers gekapt

*Mexicaanse gedestilleerde drank

Keramist Dorothee Dijkhuis

Poëzieweek-Podium (5)

Hoe mooi een paardenbloem kan zijn
een andere naam die veel mooier is
dandelion draagt en geurige honing
bijen lokkend met haar kleur
Een eenzame gele tulp
verschool zich onder
de ligusterhaag
waar zij vorig jaar nog
gestolen werd door vandalen
haar glorietijd is nu voorbij
Ergens is al de schemer van
het lievevrouwenbedstro
met witte bloempjes

Irene Hagemans

(eigen bloemenfoto’s)

Toverbal

’s ochtends vroeg
adembenemende kleuren
geschenk uit de hemel

————————————-

Eerste rang

de torenvalk klappert
met zijn vleugels
de vliegshow begint

————————————-

Voor het oprapen

natuurijs
langs de waterkant
een koud kunstje

————————————-

Brutaal kabaal

brullende kikkers
verbreken de stilte
ze blinken uit in uitbundigheid
ieder zijn kwaliteit

© Vian Moo

Natuurpark Bloeyendael (Foto Leo Mesman)

Sneeuwklokje – © Jos Schellart

het sneeuwklokje wiebelt in de wind|
na sneeuw dwarrelend in vlokken
is het tijd, dat de lente begint
en daarom luiden de klokken

* * *

Knotwilgen

de gebalde knotwilgen
verheffen hun vuisten
uit het vlakke
waterland

* * *

Vroege lente

Het is Pasen
En de pinksterbloem bloeit
Als nu maar niet met Pinksteren
Het sneeuwklokje groeit