Hoe mooi een paardenbloem kan zijn een andere naam die veel mooier is dandelion draagt en geurige honing bijen lokkend met haar kleur Een eenzame gele tulp verschool zich onder de ligusterhaag waar zij vorig jaar nog gestolen werd door vandalen haar glorietijd is nu voorbij Ergens is al de schemer van het lievevrouwenbedstro met witte bloempjes
Irene Hagemans
(eigen bloemenfoto’s)
Toverbal
’s ochtends vroeg adembenemende kleuren geschenk uit de hemel
————————————-
Eerste rang
de torenvalk klappert met zijn vleugels de vliegshow begint
————————————-
Voor het oprapen
natuurijs langs de waterkant een koud kunstje
————————————-
Brutaal kabaal
brullende kikkers verbreken de stilte ze blinken uit in uitbundigheid ieder zijn kwaliteit
Een roze ochtend in de schemering, je dwaalt door drassig eik- en essenbos, hé kijk, een ree daar aan de rand, ze gaat al weg en hoor, daar achter je, een fazant, dan, via een verborgen ringslanghoop ben je opeens in een geboortebos beland waar voor elk kind een jonge linde staat.
En toch, de mooiste plek van Houten is op die heuvel daar, die ene bank zo hoog, dat wordt je doel. Je wilt genieten van het zicht, de lucht, een buizerd, zwevend op thermiek, het kwaken in de poel, het ruime weideland, je kijkt niet om, ziet geen parkeerplaats en geen vinexwand. Je waant je één met de natuur.
Helaas zelfs op dit vroege uur ben je één van vijftigduizend Houtjes. De bank op de heuvel is meestal bezet.
Knotwilgenpaar (Foto Henk Gilhuis)
Knotwilgenpaar – Henk Gilhuis
Elke dag kom ik ze tegen in een Houtens plantsoen tijdens het corona ommetje we groeten elkaar beleefd in stilte aan de waterkant.
Stil? In de lente stroomt het sap zij spreidt haar armen verleidelijk wachtend tot hij eindelijk komt hij wijkt stram naar achteren knoestenkop vol verlegenheid kijkt weg in de lucht of vlucht naar z’n spiegelbeeld in het water of is hij tot in z’n tenen verstijfd omdat een wandelaar hem heeft betrapt in een woeste paringsdans?
Elke dag ontdek ik iets bijzonders in mijn buurt van het knotwilgenleven begrijp ik nog altijd niets.
Oostbroek (Foto Leo Mesman)
Snel Wandelen – Johan Mallens
– Vlug, daar is iets goed mis, mond op mond ademhaling (= moma) toepassen; ga jij maar beginnen, want jij hebt laatst nog de EHBO-cursus gedaan, dan ga ik de AED oppikken en 112 bellen, zei mevrouw P op geëngageerde toon. – O.K. ik weet wat me te doen staat, zei mevrouw G kalm reagerend.
De gemoedelijke stemming was ineens omgeslagen in ingehouden paniek. Dit komt niet elke dag voor, hier! G was al neergeknield en wilde met moma beginnen toen plotseling de slanke, jonge vrouw (= sjv) zich omdraaide en uithaalde en G een klap verkocht waarvan ze suizebolde en verbouwereerd uit het veld dreigde te worden geslagen. Het lijkt de opgewonden maatschappij wel zoals in Nederland en niet de gezapige sfeer van Buitenplaats Rhenendael.
– Ik dacht aan een hartstilstand (= hss), stamelde G hevig geschrokken. – Je moet niet denken, je moet eerst vaststellen of het klopt wat je zo net zei, zei de sjv op de belerende toon van een cursusleidster. – Dat heb je pas nog geleerd op de cursus. – Neen, neen, zo snel mogelijk beginnen met moma en dus niet dralen of uitstellen. En dat deed ik dus…
– Ja, maar, je zag dat ik in een rare houding lag. Ik had wel geblesseerd kunnen zijn, aan mijn heup of zo en dat betekent niet meteen een hss, volgens de sjv. – Ja, maar, een blessure sluit een hss niet uit, het kan wel allebei zijn. Trouwens, ik ken u helemaal niet. U bent niet van onze EHBO-cursus en als je een blessure hebt dan lig je niet zomaar in een slipje. – Het kan best zijn dat ik had willen gaan zonnen en me al had uitgekleed daarvoor en vervolgens was komen te vallen omdat ik was blijven haken aan mijn ondergoed of was gestruikeld over een uitstekende steen. – Allemaal prima, maar daar lag helemaal geen kleding van u en u ligt in het gras. Bovendien, als je hier wilt gaan liggen zonnen, dan trek je je bikini al aan voor je naar buiten loopt en trek je een badjas aan.
Plotseling kwam de vrouw in haar ondergoed omhoog en probeerde G te omhelzen en op haar mond te kussen. – Mmhh, houdt daar mee op, ik ben daar niet van gediend. Bovendien is het voor mij nu wel duidelijk wat je plannen zijn. Ik ben door jou aangerand en ik ga je aangeven bij de politie.
Ondertussen was P terug komen hollen met het AED apparaat en bijna op hetzelfde moment kwam de ambulance met loeiende sirene en blauwe zwaailichten de bocht om gieren.
G zei: – Bol het allemaal maar af. Hier is een groot misverstand ontstaan. – Dat gaat zo maar niet, zei de ambulance-broeder. Dat gaat u geld kosten. Maar wij kunnen hier niet gaan staan wachten. Wij moeten vertrekken voor een andere klus. Wij sturen de wijkagent op u af. Met hem of haar kunt u de boel dan afregelen. Wij moeten paraat zijn en geen doelloze of overbodige gesprekken gaan voeren…
Landschap Rhijnauwen, februari (Foto Leo Mesman)
Blijf Thuis – Truus Rozemond
lopen over landerijen zandwegen, omgeploegde akkers hier en daar opkomend mais hazen dollen op een veld
ontsnapt stiekem de stad uitgereden geen mens die ons betrapt Blijf Thuis
boven ons roofvogels hun hypnotiserende kreten jagen vogelouders schrik aan kievit leidt vijand af
we ruiken meidoorn zien groen van aardappel en voederbiet kalfjes in de wei paarden met lente in het hoofd
Buiten de gebaande paden lopen mensen niet zover dat ze verdwalen kunnen blijven liever thuis
Koolzaad – Truus Rozemond
Onderweg hellingen vol uitbundig geel op grasgroene ondergrond zwierige lichtzinnigheid warme omhelzing een glimp van zwoele avond en vochtige hartstocht
wind strijkt langs mijn gezicht kalmeert op hol geslagen beelden vriendelijk als een moeder die haar kind te slapen legt een zwaluw maakt nog geen zomer
Snel als een hinde is Daphne als ze jaagt door ondoordringbare wouden Mooi is ze, met ogen die stralen als zonlicht en haren als glinsterend koper haar wangen blozend als de dageraad Haar hand die trefzeker de pijlen richt mist geen enkele prooi
Met haar schoonheid ontsteekt ze vuur in de harten van goden, die haar proberen te lokken in hun netten van loze beloften als: hemelse vreugden, aardse geneugten eeuwige liefde en goddelijk kroost Maar ze is doof voor hun smeken en minnegezang Voor haar geen leven langs begaanbare paden haar vrijheid is alles wat ze verlangt
Ach Daphne, het bittere lot verdroeg niet jouw gelukzalig bestaan en liet je onschuld door Amor belagen zodat je moest vluchten in een nieuwe gedaante om zo als jezelf niet verloren te gaan
Je snelle gang werd tot stilstand gebracht je vederlichte voeten in aarde geklonken je schoonheid verdween achter muren van bast Je leek voorgoed in duister verzonken
Toch, elke lente als nieuw leven begint en heel de natuur zich laat horen ruist de wind door jouw takken, zingen jonge vogels jouw naam Dan word je opnieuw geboren
Geïnspireerd door de mythe van de nimf Daphne, die verandert in een laurierboom om te ontkomen aan de god Apollo (te lezen in de Metamorfosen van Ovidius).
Kastanje in Almen (foto Leo Mesman)
Lente – Oeke Kruythof
Vanuit mijn raam kijk ik op een boom een gewone boom een kastanjeboom
vanuit mijn raam kijk ik op de lente
de knoppen zitten alle op hun plaats ze lijken op de regisseur te wachten die het sein zal geven tot ontknoping van hun intrigerend binnenleven
vanuit mijn raam kijk ik met verwondering naar deze nu niet meer gewone boom de kastanjeboom en stil vraag ik mij af is iets wel ooit gewoon
