Nieuws

Steeds meer vrijwilligersorganisaties stellen een vertrouwenscontactpersoon aan. Sinds kort heeft ook Taalpodium er een. Deze vertrouwenscontactpersoon – kortweg VCP – biedt een luisterend oor aan leden die binnen de vereniging een nare ervaring hebben gehad, en helpt hen op weg naar een passende oplossing. Daarbij vormt de Regeling Ongewenste Omgangsvormen van de Vereniging Taalpodium de leidraad. In die regeling staat duidelijk beschreven wat wel en niet onder ongewenst gedrag valt.

Vanaf 1 oktober vervult Taalpodiumlid Janneke van Bockel deze nieuwe rol. Een professionele opleiding is daarvoor niet vereist, maar affiniteit met persoonlijke hulpverlening is wel belangrijk – en die heeft Janneke volop.

“Jarenlang was ik ambulant begeleider in gezinnen,” vertelt ze. “Ik werd vaak binnengehaald als een soort redder, maar dat was nooit mijn bedoeling. Wat ik vooral deed, was mensen helpen om hun eigen weg te vinden, zodat ze op eigen benen verder konden. Tegenwoordig geef ik regelmatig workshops en lezingen voor ouders en professionals, over de impact op ouders zelf bij het grootbrengen van hun kinderen. Namens de GGZ-organisatie MIND (vroeger Korrelatie) beoordeel ik subsidieaanvragen van onderzoekers of ze voldoende aansluiten bij de leefwereld van gezinnen. En daarnaast werk ik als nachtvrijwilliger in een hospice.”

Wat doe je als een Taalpodiumlid met een nare ervaring bij jou aanklopt?
“Ik nodig die persoon uit om te vertellen wat er is gebeurd – wat hem of haar dwarszit. Dat is lang niet altijd makkelijk. Als iemand ergens moeite mee heeft  of heeft gehad, onderzoeken we samen waar dat aan ligt. En we kijken hoe het evenwicht hersteld kan worden tussen de melder en degene die het kwetsende gedrag heeft vertoond. Stap voor stap werken we toe naar de vraag: wat heb je nodig om verder te kunnen? En daar help ik graag bij.”

Wat maakt jouw werk vertrouwelijk?
“Alles begint met vertrouwen. Zo ben ik nu eenmaal gebakken. Zonder dat kan ik mijn werk niet doen. Ik neem het verhaal van een melder serieus – de pijn kan diep zitten. Mijn taak is vooral luisteren, ook tussen de regels door. En dat is soms lastig, want als mens wil je al snel helpen, verzachten of advies geven. Maar ik heb geleerd om vooral te luisteren. Wat iemand mij vertelt, blijft tussen ons. Zonder toestemming van de ander onderneem ik geen enkele stap naar buiten. En als iemand halverwege besluit te stoppen, is dat prima. De hulpvrager bepaalt het tempo en de richting.”

Hoe kijk je aan tegen deze relatief nieuwe functie?
“Ik vind het mooi dat de VCP een tussenvorm is voor het gewone verenigingsleven.  De zwaardere variant van vertrouwenspersoon vind je bij grote bedrijven. Zo’n functionaris heeft een specifieke opleiding en kan externe instanties inschakelen. Maar dat zou voor een vrijwilligersorganisatie als Taalpodium veel te zwaar zijn. Bovendien moet het voor mij ook overzichtelijk blijven – ik doe dit werk vrijwillig, naast andere dingen. Compassie bevorderen is mijn drijfveer, en die vind ik niet alleen in dit werk, maar ook in mijn poëzie. Daarvoor wil ik ook ruimte houden.”

Janneke van Bockel is bereikbaar via haar website: www.metamama.nl

Tekst en foto door Werend Griffioen