Gedicht van de week

Ieder week een nieuw, door een Taalpodiumlid geschreven gedicht dat aansluit bij de actualiteit, het seizoen, of gewoon ontzettend ontroerend, mooi of grappig is.

Meedoen kan als je lid bent van Taalpodium. Mail je gedicht naar: webmaster@taalpodium.nl.
Deadline: wekelijks op zondag, 20:00 uur. 's Maandags staat het verkozen gedicht op de site en socials. Iedere week een nieuwe kans!

Deze week een gedicht van Hanneke de Frel-Hofland.

Week 41: Hanneke de Frel-Hofland

Taal voor kleintjes

Taal moet je horen, proeven, zien:
goede voorbeeld, telkens weer
langzaamaan ... klinken misschien
klanken, kreten, keer op keer
zeggen van de juiste woorden,
liedjes zingen, boeken lezen,
pret aan lange lettersoorten
bezinnen tot 't kinderlijk wezen.

Klappen in de kleine handjes 
op zijn hoofdje allebei
met wat wiebelende dansjes
maakt het letterlijk blij blij blij.

Week 40: Nathalie Piersma

Oude zomer

De zomer is oud geworden, langzaam en traag.
De vraag was zelfs, of hij de herfst wel zou halen.
Tussen duizend zwoele zomerse verhalen,
was hij ontzettend moe geweest. Op dat allerlaatste
strandfeest had hij zijn gemoed laten zakken, gelijk
met de rode avondzon. Hij begon aan een terugreis,
liet de herfst langzaam ontwaken. De lege takken
zonder bladeren zouden hem raken, rechtstreeks
in zijn hart. De mensen hadden hem heel
vaak verward, met hun idiote wensen. De ene dag
kwam hij tot eenentwintig graden, je kunt al bijna
raden dat dit niet voldoende zou zijn. Mensen
vonden hem pas fijn als het kwik voorbij de
dertig graden steeg. Waar hij nu verbleef, in een
speelveld van bladeren, kastanjes en gesponnen
draden van een spin, ontstond alvast een heel klein
begin, om volgend jaar weer terug te komen.
Hij had nu nog drie seizoenen om wat weg te
dromen, in de zachtheid van de najaarszon.

Week 39: Mirjam Datema

Zelfacceptatie

een veertien letter woord
dat is helemaal niet veel
echter niet snel gehoord
want niet iedereen is heel

het zelfbeeld verstoord
met een brok in de keel
de stem was gesmoord
dat was niet het enige deel

het spiegelbeeld vermoord
lopend vlak langs de rail
een gruwelijk slotakkoord
dat scheelde niet veel

Week 38: Ali Şerik

De verlokking

De wind zei tegen de vogel:
Vlieg niet naar de wolken
vlieg niet, de wolken zijn hoog en koud
Toch spande hij zijn vleugels hoger en hoger
ze bevroren tussen de sneeuwvlokken
 
De horizon zei tegen het schaap:
Ga niet zwemmen in de zee
ga niet, de zee is oneindig en wild
Toch dook hij met vreugde in de schuimende golven
zijn wollenvacht zoog al het zeewater op en hij verdronk
 
De boom zei tegen de eekhoorn:
Spring niet van het ene bos naar het andere
spring niet, het ravijn tussen beide is breed en diep
Toch sprong hij zoals een eekhoorn dat doet met volle kracht
hij viel in het ravijn dat geen bodem had, geen bodem
 
De verlokking zei tegen de mens:
Klim niet over de buitenmuur van je voorouders
doe het niet, de muur is heilig en beschermt voor altijd
Toch klom hij met volle moed en overtuiging naar boven
de wereld veranderde, veranderde sneller, nog sneller

Week 37: Elsbeth Boom

lettervermicellisoep
 
in de vroege ochtend, zelfs nog eerder dan de zon
duikt ze in haar bord met lettervermicellisoep
haar zeemeerminstaart slaat golfjes in het warme water
ze houdt van zwemmen en lekkere gedichten schrijven
 
schrijven wil ze: over prinsen, met lange, azuurblauwe manen
wel twintig in een school
slechts verlangend naar haar
en verstoppertje tussen letters en groente
 
dartelig in de lettervermicellisoep
zoekt ze nog naar de Xjes
moeilijk om gedichten mee te schrijven
maar zo broodnodig bij kusjes
 
na een ochtend zwemmen ligt daar
haar bij elkaar gezochte gedicht
ze is tevreden, ze is blij
 
IK KAN JE WEL OPVRETEN
IK HOU VAN JOU
HOU JIJ VAN MIJ
 
(en de Xjes smaakten heerlijk)

Week 36

Week 35: Hans van der Vlugt

Wij
 
soms wil ik daarbij horen
soms ben ik erbij
zonder dat ik het weet
 
soms is het groot
soms iets kleins
 
weids intiem
afstandelijk of dichtbij
 
ooit schreef ik een gedicht
het is een liefdesgedicht geworden
 
de inspiratie kwam uit een ander voorval
iemand uit mijn omgeving nam meer afstand tot mij
 
het gebeurt bij mij vaker dat gedichten switchen van inhoud
lief en leed zitten niet ver van elkaar af
 
Wij
 
ik voel nog steeds
hoe jij
die eerste keer
toen zei
 
ja   wij
 
het is maar een klein woordje
geluk is vaak niet meer

Week 34: Marco van der Bij

Voor mijn allerliefste

plots
kan ik het bijna aanraken
stel ik mezelf zoveel vragen
bedenk ik honderd redenen
waarom ik het niet zie

trots
verberg ik mijn tranen
besluit ik ze te bewaren
misschien kan ik ze vergeten
of achterlaten
in een of ander schemergebied

nors
herhaal ik stappen
totdat mijn hersens knappen
wat een teringzooi
waar heb ik me dan vergist
welk noodsignaal gemist
waarom kan ik niet ruilen
waarom nu nog niet
huilen waarom ...

aangeslagen
verstop ik me achter lijstjes
en regels uit de polikliniek
jij toont nog steeds
ongekende kracht
met je open lach
en ik besef
dat ik ook voor jou
mijn medicijnen moet halen
uit rauwe klanken
van grunge muziek

Week 33: Anneke van Schaik

Twee dingen

Dit zijn de dingen van vandaag:
Dichten en de vraag
wat komen gaat. Wat straks
over deze dag geschreven staat

Vertrouwen dat de avond, later
antwoord heeft gebracht.
Van twee dingen niets dan dit
gedicht. Acht regels in het wit

Week 32: Elma Kuster

hondsbrutaal 

sluip je dikbuikig rond
door mijn keuken

gaat er uitgebreid bij liggen
likkebaardend

niet van plan 
de aftocht te blazen

en ik sta daar maar
op de drempel 
angstvallig af te wachten

eerst maar een glaasje
eentje maar
wil morgen géén kater.

Week 31: Annelize van Dijk

verschiet

bijna tachtig zijn ze: mijn voeten, dijen, armen, darmen, wervels, hersencellen
stuk voor stuk geen knip voor de neus… maar als samenzwerende formatie
– doend wat gedaan moet, latend wat beter gelaten kan worden –
halen ze, ondanks door mij opgeworpen ontmoedigingen,
met levenslust en groot gemak de drieëntachtig

Week 30: Hans van der Vlugt

Bedankje voor jou. 

je neemt me mee
vanaf de rand van elk moment
trekt mij je beleving in

en maakt mij
deelgenoot van je gedachten
en laat ons wandelen

door opnieuw gebaande wegen
samen vol toekomstdromen 

Week 29: Louise Allegaert

Het doet zo'n pijn,
en het is zo een gemis,
te beseffen
dat jouw stem
in mijn gedachten
langzaam
aan het vervagen is.

Week 28: Karen Meijer

Ik ben de tijd en jij zegt dat ik tik
Ik tik niet door, ik tik niet terug
Ik tik niet langzaam, ik tik niet vlug
Ik ben het hier, ik ben het nu
Ik ben onzichtbaar aanwezig, continu
Maar tikken, nee, dat zijn niet mijn zaken
Dat doet enkel de klok waarmee
jij mij probeert zichtbaar te maken

Week 27: Elsbeth Boom

ik bijt geen nagels
 
'ik bijt geen nagels,' zegt ze
en kijkt me quasi beledigd aan
'ik bijt nagelriemen, dat is heel iets anders'
ze is om op te vreten

'jij zit met je vinger in je neus,' zegt ze
en ze veinst afschuw
'maar ik eet nooit iets op,' zeg ik
en ze lacht haar tanden bloot

pfffff
een klein windje klinkt onder de dekens
'ik was het niet'
'ik ook niet'
we zien elkaars liefde
en we weten het nu zeker:
wij zijn de ware

Week 26: Hanneke de Frel-Hofland 

Onze zoon

Verslagen van het slechte nieuws
ontroerend hoe hij ermee omgaat
het is niet niks
als je hoort 
dat je ongeneeslijk ziek bent.

29 jaar en dan horen
dat kanker in zijn lichaam zit
en er niet meer uit gaat.
Doelgerichte therapie 
voor levenskwaliteit is
verwachtingsvol en hoopgevend
doch niet te verkroppen
maar hij blijft op de been.

Hoop en moedeloosheid
wisselen elkaar af.
De kunst van het leven
is genieten van wat wel kan,
maar kan ik dat wel?

Week 25: Femke Hogenhout 

De kom

jij kocht de kom
ik koos de kiezels
wij vormden
samen een geheel
van dansende waterplanten
en glinsterende vissen
alles kon erbij
niets was teveel

jij koos de kom
maar
ik voor de zee
en toch
zwom ik nog
heel veel rondjes met je mee
maar het water werd troebel
het filter liep vol
de kom te klein
en de spanning sloeg om

jij smeet met deuren
en ik de kom
in onheelbare stukjes liefde

Week 24: Heleen de Groot

GEHEIME LIEFDE
 
Hij stelt de schroef, bepaalt de passerboog
hij zet de afstand vast en navigeert
scharniert bewust
vanuit zijn plaats van oorsprong
 
Nu eens de lijnen kort, de hartstocht groot
dan weer de voerstraal wijdbeens uit het zicht
leeft hij zijn vrije leven zonder haar
in losgetrokken cirkels
 
Vanuit haar hoek kan zij niet manoeuvreren
ze leeft haar leven stil
en wacht
tot het moment
waarop de schroefdraad trekt
hun cirkel sluit
alles in haar gaat stromen
en haar geheim verdriet voor later is 
 
Er klopt te lang geen bloed meer in het stelsel      
ze hoort al weken niets
ze weegt haar hoop
haar vrees
grijpt om zich heen
stikt in geheime woorden
en spat uiteen door onbeheerste pijn
 
Ze voelt geen lengte, breedte meer of hoogte
ze is haar middelloodlijn kwijt
Op eindeloze sporen zonder anker
wankelt ze
leeg
en heel alleen
vooruit


Week 23: Louise Allegaert

Jouw doodsprentje plaatsen we op de kast,
een grijze tint tussen al dat kleur.
We zijn best wel verrast,
want je past in ons interieur.


Week 22: Leo Mesman

Lentekriebels

Eindelijk lente weer!
Feestelijk jaargetij.
Bloemetjes…bijgezoem…
O wat een pret!

Dankzij ‘t verrukkelijk
Vlindersinbuikgevoel
Eindigt men ook wel eens
Samen in bed!

Week 21: Angela Raanhuis

Positief voorwaarts

Als je niet goed meer kunt gaan
neem dan een vrolijke stok
met bloemen erop
een die naast je kan staan

Week 20: Anneke van Schaik

Vanmiddag was ik 
eventjes de stad in. 
En overal was
de terrasverwarming uit. 
Genoeg opgewarmd hoop ik.

Week 19: Vian Moo

Bij benadering

in jouw emotie
verplaats ik mij
en voel met je mee

ik schat in
hoe jij er
aan toe bent

maar vraag
wat heb je nodig
vandaag

Week 18: een Kyoka van Simon Buschman

Zonder op te zien
steekt hij de snelweg over,
haalt de berm zowaar,
schuifelt naar het struikgewas
en blijft gewoon een egel.

Week 17: Gerard Beentjes

Zij is de moeder

zij is de moeder
zij voedt leeuwen en konijnen
zij geeft brood en rozen

zij is de moeder
zij geeft adem water en wijn
zij is alpha en omega

zij is onze moeder
de grond onder onze voeten,
Zij draagt ons met geduld

dag in dag uit

Week 16: Helen Hol

onvoltooibaar

knappe bladzijden in standvastige jassen 
fluisteren luisterrijk vanaf eiken planken
zachtaardige geuren, verse verhalen
maken nieuwsgierig, passen nooit in één leven

in een dragende stoel als een rijzige bloem
ontspant zich mijn buik, rust mijn adem zich uit
groene thee warmt zich een weg door mijn mond
en terwijl ik oud lees, wordt meer nieuws geschreven

blakende ramen zien uit op het pleintje
schoolkindren schoppen een bal voor oranje
de avond valt aan, ik moet alweer gaan
-langs die prikkende blikken van Hermans en Reve

Week 15: Charlotte Broekman

Blauwe wegen

Ik moet naar Hoogezand
maar ik ga veel liever naar het strand
waar meeuwen de gewoonste vogels zijn
en leegtes eeuwig deinen.
Een vrouwenstem leidt me over blauwe wegen
strakke lijnen
maar ik zie zeeën weides akkerland.
Zij, in voorgeprogrammeerde woorden
zegt keer op keer
keer om keer om
ga terug richting het noorden.
Geen alsjeblieft is er te horen
in haar ongekreukte niemandsland.

Aan de zee is niet te tornen
die golft altijd via de sterrenstand.

Week 14: Méland Langeveld

Lentewind

 Lijn 3 knerpt de bocht door
zeilt onderlangs het open raam,
blijmoedig fluit de merel (m)
op een in onbruik geraakte
arm van een tv-antenne,
pleingeluiden dolen af
naar een wolkeloze dag

vandaag oogt het plein
als een volleerde jongleur,
op zomerhoogte gespelde jurken
fladderen in de vroege wind,
kastanjeknoppen knappen
ongevraagd uit hun basten

vandaag voelt als de geboorte
van mijn eerste
kwetsbaar huilend
bij het wassen in de kuip,
haar lege hoofd zonder gedachten
enkel groeien als het voorjaar.

Week 13: Elsbeth Boom

ik ga niet nimmer

woorden borrelen omhoog
ongrijpbaar
ontastbaar
duister en lichtvoetig
mysterieus
enigmatisch genegen
ik hou van ze
hou ze vast
in mijn handen
heb ze lief 
bemin ze letter 
voor letter uitgeschreven, gehoord en gedacht
stromend 
geluidloos hobbelend
ratelend over interne keien
tikkertje spelend met elkaar
slechts om te zeggen
hé, psst, ik ben
ik ga niet
nooit
nimmer
meer weg
ik blijf
schrijven
drijven
mijn verzen beklijven
in zeeën van liefdevol minnekozen

Week 12: Truus Rozemond

Maarts veen

Op vliesdun ijs schittert lente
blauw weerkaatst in windstil water
wit tussen geel en bruin
pluis van wilgenkatjes

Ganzen zwermen een kleed langs de hemel
vleugelslag hoorbaar
een sjerp, een sjaal
schering en inslag
hun gakken en snerpen verbreekt geen rust
op stroken land tussen het veen
natuur neemt zijn loop

Week 11: Anneke van Schaik

Verba volant

Vluchtig
de woorden
tot zij gevangen
in inkt aan papier
kleven

Week 10: Carolien Nieuwland

Paradijs van liefde
 
Er waren niet genoeg echte schaduwen voor mij.
Het blijft een vage herinnering die ik niet kon zien.
De wilde wind blaast mijn tranen steeds weg,
eindelijk een reden om vandaag niet te huilen.
 
Alleen nog wachtend op enkele pakkende woorden.          
Zodat ik je kan loslaten, ja, het nog erger maken!
Eindelijk geef ik toe waar ik al zo lang van droom,
de juiste woorden ze kwamen niet van jou mijn lief.
 
Stilte tot het punt waarop geen terugkeer meer mogelijk is.
Het valse verlangen is al lang te ver weg en verdwenen,
toch brand ik nog steeds vol liefde voor jou, mijn mysterie.
Verlangend naar iets in je ogen, zoals liefdevolle leugens.
  
Hoe goed het ook mag zijn, alleen dat is nooit genoeg.
Blijf mij een paradijs van liefde geven, laat me niet los.
Zelfs als ik schaamteloos over de vieze vloer kruip en
te dronken ben om te zien dat het een gesloten deur is.
 
Vanavond zullen geweldige woorden eindelijk vliegen.
Onzichtbare liefde verbergt zich totdat zij zal sterven.
Maar alleen om te herrijzen als een prachtig gekleurde
vlinder vol warme liefde voor jou en het goede leven.


Week 9: Bertje van Delden

Waterblues
 
Geen volzin ligt te wachten op het toetsenbord,
stramme vingers moeten bij zichzelf te rade gaan
hoe zij zich willen verhouden tot dit klimaat
van klamme kou in hoofd en handen.
Sleetse dagen trotseren met doorgezakte voeten
is evenzo een natte taak in dit sombere seizoen
van vlekken waterverf zonder vorm of betekenis.
Kleurloze woorden zonder verband waaien uit
over het scherm, het enige oplichtende vlak
in deze regennevel.


Week 8: Méland Langeveld

Ontwricht

Dag van glas
breekt zomaar aan
blinkt en glimt
voelt ijzig aan

een morgen waarin
geen enkel woord rijdt
klooft wakken in tijd

wit duister pareert
tot aan de horizon,
vandaag is de dag
van zijn woord bestolen

geweld is waanzin
van onttoverde tijd,
dichtgetimmerd de dialoog

grauw de sneeuw die hen
het aangezicht dekt
verstard staan ze erbij
sta op, kijk elkaar

recht in de ogen aan
praat met elkaar
vind een uitweg

uit deze ontwrichte tijd.

Week 7: Oscar Tops

Klimduin

ik zag je in het voorbij
rennen of ik je bijna al kende 
van een eerdere duin uit een vroeger

even viel je rollend lachend tegen mij
aan en nam mij met je mee

waarna we tot beneden samen deden
of we sneeuwballen waren
schreeuwend in een woestijn van gevaren
versmolten tot elkaar

bolderend door een actiekomedie
omringd waarin we de hoofdrol razendsnel leerden
van gedaantes wisselend
van auto, ik vast met jouw ouders mee mocht
rijden aan het einde van de dag

reed jij zomaar weg, bij het stoplicht rood 
naar rechts wist ik dat ik nooit meer echt kon vallen 
als op jou

op de klimduin

Week 6: Henjo Hekman

Iemand moet het doen

voelen hoe de aarde scheurt onder Zeist;
hoe de kloof langs het minimum loopt
en zien dat de grond is weggezakt
onder een enkeling, of een heel gezin

en dat domweg niet accepteren, nee,
even geen loflied, maar aan de slag
en beseffen dat je dit niet alleen, nee,
dat méér iemanden het moeten doen

daarom rijk en arm de hand reiken,
over breuken stappen, mensen verzamelen
rond het recht op eten, op mogen leren,
op recht en op het recht op elkaar

hen brengen in proeftuinen voor harmonie
op een grond van berekende tonen
en dan van niemand niets verwachten:
ja, iemand moet dit doen…

Week 5: Wouter Roodenburg

Limonadekraam

Heftruckbestuurder gezocht
zou het niet geweldig zijn
als u komt te werken
in ons eindeloze magazijn?

Ben jij een echte horecatopper?
Bedien jij altijd met een lach?
je bent flexibel, niet te stoppen
krijgt een toeslag in de nacht

Ooit was het mijn droom
om in het park te staan
met mijn eigen limonade
in mijn eigen limonadekraam
al woon ik straks onder een brug
alles liever dan een doodnormale baan
ik verkoop mijn eigen limonade
in mijn eigen limonadekraam

Ons informele team
een ambitieuze salestijger
een 100% mensenmens
die van borrel naar event toe rent

Breng jij met jouw passie
veel nieuwe energie mee?
solliciteer nu, en groei door
binnen finance en IT!

Ik heb alle soorten, alle smaken
in mijn limonadekraam
sinaasappel, chocolade…
waarom blijft er niemand staan?
computerchips, ja
daar is vandaag veel vraag naar
dat ik van limonade droom
daar heeft de wereld maling aan.

Week 4: Hans van der Vlugt

Thuis

thuis is meer dan een huis
een plaats om te verblijven
thuis is
een open deur
een kopje thee
een lach met een vraag
hoe was het vandaag 

Week 3: Wim van Til

Zojuist wandelt mijn vader het terras op, legt
zijn pakje Gladstone en de lucifers op tafel, gaat zitten
en zegt: dat is een tijdje terug. Inderdaad, antwoord ik
maar tijd is toch geen factor meer?

Zwijgend schaken we sinds jaren, hij loot
zwart en snijdt mijn stelling in enkele zetten
doormidden. Zijn pionnen vlammen bij elke
beweging, zijn lopers beletten de mijne hun gang.

Je bent sterker geworden, meedogenlozer.
Ja wat wil je, ik schaak al dertig jaren zonder dame.
Schaak je veel simultaan, daarginds. Hij knikt, de kunst
is om te blijven lopen, borden te passeren na een snelle zet.

Je moet niet gaan zitten of liggen, dan gaat het mis. We draaien 
het bord. Hij schikt zijn stukken, ze staan opnieuw kaarsrecht
en staren de mijne dreigend aan. Hij offert al vroeg in het spel
zijn dame voor mijn beide paarden, ontneemt mij zo de koningsaanval.

Het eindspel is opnieuw voor hem, ik leg mijn koning op 
het bord; sinds mijn zestiende verloor ik niet van hem, nu
is hij te sterk. Ik leg het af tegen zoveel vernuft. Zijn afwezigheid
heeft hem goed gedaan; hij heeft nog steeds niet gerookt.

Kom ik moet gaan, hij wandelt het terras af,
kijkt niet meer om. Langzaam vervagen 
het pakje Gladstone en de lucifers.
Van ver klinkt de branding, de wind trekt aan.

Week 2:  Elma Kuster

Utrecht, januari 2024

Beste Bol.com

Hierbij onze bestelling voor een Oud-Hollandse winter:

één strakblauwe hemel (3 maanden lang)
vrieskou (overdag min 3, ’s-nachts min 12)
tegenwind, zijwind, vlagen, briesjes (assorti)
1000 platen natuurijs (slootbreed)
300 kluunmatten (voordeelaanbieding website)
38 snertkramen (mobiel)

Graag leveren in week 1 (3 x bellen)

IJsclub ‘Op de Schoone Schaats’
t.a.v. Familie van der Plas
Veerweg 13
Plakveen

Elma Kuster